„Dyrektywa o ”jednym pozwoleniu” pomoże nam w walce z brakami pracowników w Europie. Ułatwi także kontrolowanie migracji. Znacznie lepsza jest dla nas sytuacja, w której mamy legalną imigrację i kiedy usuwamy zachęty do nielegalnych działań. Nowe zasady uproszczą proces uzyskiwania pozwolenia na pracę i pobyt oraz sprawią, że pracownicy z krajów trzecich będą mieli takie same prawa jak pracownicy będący obywatelami Unii.” – przekonywała w czasie poniedziałkowej debaty nad nowym prawem posłanka-sprawozdawca Véronique Mathieu (EPL, FR).
Nowe przepisy nie ograniczą prawa państw członkowskich do decydowania, czy przyznać zezwolenia pracownikom spoza UE, ani do decydowania, ilu osobom takie pozwolenia powinny zostać wydane. Ale decyzja o tym czy wydać „jedno pozwolenie” powinna zostać podjęta przez kraj w ciągu czterech miesięcy.
Prawa posiadaczy jednolitego pozwolenia
Posiadacze „jednego pozwolenia” będą cieszyć się podobnymi prawami, jak pracownicy będący obywatelami Unii, takimi jak: prawo do godziwych podstawowych warunków pracy, uznania kwalifikacji, prawo przystępowania do związków zawodowych oraz dostępu do emerytur, ubezpieczenia społecznego, usług oferowanych przez urzędy pracy i mieszkań socjalnych. Kraje członkowskie mogłyby jednak wprowadzać szczególne ograniczenia dotyczące przyznawanych uprawnień.
Legalni pracownicy spoza Unii będą mieli także prawa do ubezpieczeń społecznych na tych samych zasadach co obywatele UE. Kraj członkowski może jednak wprowadzić ograniczenia w tej kwestii w przypadku umów na okresy krótsze niż sześć miesięcy. Ograniczone mogą być także świadczenia rodzinne dla studiujących spoza Unii oraz dostęp do niektórych usług publicznych, jak mieszkania socjalne, dla tych posiadaczy jednego pozwolenia, którzy mają pracę.
Na żądanie posłów do Parlamentu Europejskiego, do dyrektywy wprowadzono zapis, by posiadacze jednego pozwolenia otrzymywali wypracowane emerytury także po powrocie do kraju pochodzenia, na podobnych zasadach na jakich otrzymują je obywatele Unii.
Kogo to obejmie?
Uzgodnione reguły miałyby zastosowanie wobec osób, które nie są obywatelami UE, a które chciałyby żyć i pracować w państwie członkowskim lub już tam legalnie mieszkają i pracują. Nowa ustawa nie obejmie długoterminowych rezydentów, uchodźców i pracowników delegowanych (ci podlegają już innym przepisom UE). Nie będzie dotyczyć ona także pracowników sezonowych lub pracowników będących na wymianie w ramach danej firmy (oni objęci zostaną innymi dyrektywami UE). Również pracownicy „au-pair” oraz marynarze nie będą podlegać nowym przepisom.
Następne kroki
Projekt dyrektywy został już wcześniej zaakceptowany przez państwa członkowskie, więc dzisiejsze głosowanie w Parlamencie Europejskim zamyka proces jej uchwalania. Od momentu publikacji nowego prawa w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, państwa członkowskie będą miały dwa lata na jego wprowadzenie do prawa krajowego.
